Behalve de provisie, die door den committent aan den commissionair wordt betaald als een honorarium voor zijne moeite, als de zaak in commissie is uitgevoerd, wordt door den commissiegever soms nog iets anders aan den commissionair vergoed, namelijk het zoogenaamde delcredere, in ’t Fransch décroire, ducroire. Dit is geene betaling voor gedaan werk, maar eene premie voor op zich genomen gevaar. Het volgt niet uit den aard van het commissie-contract, maar moet afzonderlijk worden bedongen. Tengevolge van dit beding staat de commissionair in voor de betaling, die gedaan moet worden door den persoon, met wien hij gehandeld heeft.
Het beding komt meest voor bij de verkoopscommissie, als waarborg voor de betaling van den koopprijs; het is echter ook denkbaar bij de inkoopscommissie, als waarborg voor de levering door den verkooper. De commissionair verbindt zich aan den Commissiegever, dat hij de verbindtenis zijns medecontranctants zal nakomen ten behoeve des commissiegevers, indien die contractant zulks niet doet. Hij neemt het gevaar van het crediet-geven op zich. Voor dit gevaar geniet hij mede zekere provisie, verschillend naarmate van het gevaar.
De overeenkomst voor delcredere is dus alleen een accessoir beding, dat geene verandering brengt in het wezen van het commissiecontract zelf. Het delcredere wordt meestal uitdrukkelijk bedongen. Er zijn echter handelsplaatsen, waar het als bestendig gebruikelijk bij sommige soorten van commissiën schijnt voor te komen, en dus ook zonder uitdrukkelijke overeenkomst in het contract van commissie is begrepen. Hier te lande bedraagt het gewoonlijk een ten honderd van den koopprijs. Voorbeelden van hooger delcredere, tot vijf percent, zijn evenwel te vinden. In geen geval kan de commissionair delcredere in rekening brengen, wanneer hij geen gevaar heeft geloopen, dus wanneer geen crediet gegeven is.
