In het Italiaansch delegazione. Delegatie noemde men in het Lombardisch-Venetiaansch Koningrijk en in den Kerkdijken Staat de regering eener provincie, bestaande uit een delegaat of gevolmagtigde met zijne ambtenaren. Voorheen had men er 9 in Lombardije en 8 in Venétië. De Kerkelijke Staat werd in 1831 verdeeld in de Comarco van Rome en 19 zulke gewesten, van welke later, na den afval van Romagna, de Marken en Umbrië, slechts 4 overbleven, die vervolgens in het Koningrijk Italië zijn opgelost.
De delegaat moest steeds een praelaat zijn, werd door den Paus benoemd en was, onder toezigt van de regéring te Rome, belast met het geheele bestuur met uitzondering van de kerkelijke zaken, de regtspleging en de geldelijke aangelegenheden. Was hij een cardinaal, dan voerde hij den titel van legaat, en zijn gewest droeg den naam van legatie. In den laatsten tijd van ’s Pausen wereldlijk gezag waren er slechts 2 legatiën, eene voor Rome met de Comarca, en eene voor Campagna en Maritima, terwijl Viterbo, Frosinone, Velletri en Civita-Vecchia door delegaten werden beheerd.
