Daine (Nicolaas), een bekend krijgsbevelhebber uit den Tiendaagschen veldtogt, werd geboren te Ardennes in België op den 13den October 1780 of 1782. Hij trad als tamboer in Fransche dienst, werd in 1807 bij het Poolsche leger geplaatst, klom spoedig op, onderscheidde zich bij verschillende gevechten, was in 1813 kolonel en werd in 1814 gevankelijk naar Rusland gebragt. Toen hij in 1815 terugkwam, werd hij door koning Willem I in zijn vroegeren rang bij het Nederlandsche leger geplaatst en in 1816 tot brigade-generaal bevorderd. In deze betrekking was hij achtereenvolgens provinciaal commandant van Gelderland, Noord-Holland en Limburg.
Na het uitbarsten van den Belgischen opstand (1830) werd hij door den generaal-majoor Dibbets, bevelhebber van Maastricht, belast met het begeleiden van een convooi met levensmiddelen en geld naar de Citadel te Luik. Daar hij zich niet hield aan de gegevene orders, viel dit convooi in handen der Luikenaars. Hoewel Daine steeds hééft volgehouden, dat hij ter goeder trouw gehandeld had, kon hij aan het vermoeden van pligtverzuim niet ontsnappen, zoodat hij bevel ontving, om zich naar Utrecht te begeven en zich aldaar ter beschikking te stellen van het departement van Oorlog. Uit vrees voor een vonnis van het Hoog Militair geregtshof, deserteerde hij naar België en werd er door het Voorloopig Bewind in zijn rang bij het leger geplaatst. Weldra bezette hij Roermond, waarna hij Venlo in handen kreeg. In den Tiendaagschen Veldtogt stond hij aan het hoofd van het Maasleger, doch dit laatste nam bij den aanval der Nederlandsche troepen de vlugt, en Daine redde zich binnen de muren van Luik, waar ook het overschot van zijn leger ten getale van 4000 man in de grootste wanorde binnentrok.
Daine kreeg nu aanstonds zijn ontslag, doch ontving in het laatst van 1832 het bevel over het 4de Belgische legercorps, werd hiervan in 1834 wederom ontheven, maar in 1838 bevelhebber der forten van Venlo en in 1839 commandant van de 4de divisie infanterie. Den laatsten December 1841 kwam hij voor de 3de maal op non-activiteit, en toen vervolgens de zamenzwering van van der Meeren en van der Smissen openbaar werd, moest hij te Charleroi zijn verblijf houden, hoewel het niet bleek, in hoever Daine daarin betrokken was. Hij overleed aldaar, zonder eenig pensioen te hebben genoten, den 18den October 1843. Hij was meermalen gewond en met onderscheidene ridderorden versierd.
