Cis-Alpijnsche Republiek is de naam van een Italiaanschen Staat, die den 28sten Junij 1797 door generaal Bonaparte uit de Cis- en Trans-Padaansche Republieken gevormd en bij den Vrede van Campo-Formio door Oostenrijk als onafhankelijk erkend werd. Zij omvatte Oostenrijksch Lombardije met het gebied van Mantua, de Venetiaansche bezittingen Bergamo, Brescia en Cremona, Verona en Rovigo, voorts bij hare zamensmelting met de Cis-Padaansche Republiek de vorstendommen Massa en Carara, benevens de 3 legatiën Bologna, Ferrara en Mesola met Romagna. Den 22sten October van dat jaar werden er Valtellino (van het kanton Graauwbunderland), Bormio en Chiavenna bijgevoegd, zoodat zij op 771 geogr. mijlen 3½ millioen inwoners telde. Milaan was de zetel van het Bestuur en van het Wetgevend Ligchaam, hetwelk uit een Senaat van 80 en een Grooten Raad van 160 leden bestond.
Het leger telde 20000 man Fransche troepen, welke door de Republiek werden bezoldigd. Laatstgenoemde verbond zich in 1798 nog meer met Frankrijk door een of- en defensief verbond en een handelstractaat. Intusschen werd zij reeds in 1794 ten gevolge van de overwinningen der Oostenrijkers en Russen opgeheven, doch na den slag bij Marengo door Bonaparte hersteld. Tevens ontving zij eene nieuwe staatsregeling, namelijk eene Consulta (Raad) van 50 en een Governo (Uitvoerend Bewind) van 9 leden. Voorts zag zij zich door het gebied van Novara en Tortona vergroot, en bij den Vrede van Luneville op nieuw door Oostenrijk erkend. Den 25sten Januarij 1802 ontving zij den naam van Italiaansche Republiek, verkoos zij Bonaparte tot president en Francesco Melzi d'Exile tot vice-president en werd nu in 13 departementen verdeeld. Den 17den Maart 1805 verscheen een gezantschap der Republiek bij keizer Napoleon, om hem den titel van Koning van Italië aan te bieden. Van dien tijd af tot 1816 vormde zij het Koningrijk Italië.
