Chromiumzure zouten of chroomzure zouten zijn ontstaan door de werking van chroomzuur op bases. Meestal dragen zij eene gele of geelachtig-roode kleur. Die der alkaliën, het kalk-, strontiaan-, magnésia, -mangaan-oxydule- en koperzout zijn oplosbaar in water; het baryt-, lood-, zilver- en kwikzilver-zout zijn daarin onoplosbaar.
De onoplosbare zouten worden door wederzijdsche ontbinding uit chroomzuur kalium, de oplosbare uit de regtstreeksche vereeniging van het zuur met de basis verkregen. De neutrale chroomzure zouten bevatten 2-maal zooveel zuurstof als de verbindingswaarde van het metaal, en zijn isomorph met de overeenkomstige zwavelzure zouten. Het belangrijkste dier zouten is het dubbel chroomzuur kalium (rood chroomzout), dat uit den chroom-ijzersteen verkregen en vooral uit Amerika in den handel gebragt wordt.
Men bereidt het thans niet meer door gloeijing der tot poeder verbrijzelde delfstof met potasch, maar men gloeit ze met kalksteen, lost het hierbij gevormd chroomzuur calcium met zwavelzuur op, doet ijzer door kalk neêrslaan, en bereidt nu uit het zuiver dubbel chroomzuur calcium, dat in water gemakkelijk oplost, het kalium-zout door ontleding met koolzuur kalium, die door verdamping watervrij en in gekristalliseerden toestand gewonnen wordt. De kristallen lossen op in 12 deelen water bij 10° C. en in 1 deel water bij 100° C. Bij verwarming smelten zij, en na de stolling verdeelen zij zich in een groot aantal kleine kristallen. Dit zout heeft eene bijtende en vergiftige kracht en werkt zeer nadeelig op de fabriekarbeiders, die het behandelen; het wordt vooral gebruikt tot het bereiden van verfstoffen.
Met zwavelzuur verwarmd, dient het tot bereiding van zuurstof, waarbij zwavelzuur chroom-kalium achterblijft. Eene oplossing van dit zout, met chloorwaterstofzuur vermengd, levert kristallen van chroomzuur chloorkalium, hetwelk zeer goed aangewend kan worden tot het verkrijgen van kleine hoeveelheden droog chloorgas. Verwarmt men roode chroomzure kali met zoutzuur, dan ontvangt men regtstreeks chloorgas, en het overblijvende zet bij bekoeling hetzelfde zout af. Roode en gele chroomzure kali is in den handel dikwijls — tot 56% toe — vervalscht met zwavelzuur kalium, chloor-kalium, salpeter en de overeenkomstige natron-zouten. Om dit te onderzoeken verwarmt men een weinig van het drooge zout in eene reageer-buis: bij aanwezigheid van salpeterzuur kalium of natrium ontstaan er roode dampen, — bij vervalsching met chloorkalium of chloornatrium ontwaart men den reuk van chloor.
Om zwavelzuur te ontdekken, lost men het zout in water op, voegt er salpeterzuur baryum bij, totdat er geen neêrslag meer ontstaat, giet de vloeistof af en verwarmt den neêrslag met verdund salpeterzuur. Het chroomzuur baryum lost op, terwijl zwavelzuur baryum, zoo het aanwezig is, onoplosbaar achterblijft.
Neutraliseert men 2 deelen rood chroomzuur kalium met 1 deel droog, zuiver koolzuur kalium, dan bekomt men neutraal chroomzuur kalium (geel chroomzout) in doorzigtige, glas-glanzige, citroengele kristallen. Dit zout lost op bij 15° C. in 2 deelen water en veel gemakkelijker nog in kokend water, doch is onoplosbaar in alkohol. Bij verwarming smelt het zout zonder zich te ontbinden; het heeft een zeer sterk kleurend vermogen en wordt veel gebruikt.
De natrium- en ammonium-zouten van chroomzuur gelijken op de kali-zouten. Chroomzuur baryum komt als geel ultramarijn in den handel en lost moeijelijk op; chroomzuur strontium daarentegen veel gemakkelijker. Neutraal chroomzuur calcium is geel en niet zeer oplosbaar; het wordt veel met chromaat-geel vermengd. Chroomzuur zink draagt in den handel den naam van zinkgeel, — chroomzuur cadmium dien van cadmium-geel, terwijl chroomzuur koper desgelijks als schilderverf wordt gebruikt. Men verkrijgt daartoe een groen zout uit 58 deelen kopervitriool en 2 deelen chroomzout, in water opgelost en neêrgeslagen met 2 deelen potasch en 1 deel krijt.
Chroomzuur zilver wordt door wederzijdsche ontleding van rood chroomzout en helschen steen verkregen en vormt een fraai donkerrood, kristallijn poeder, dat als purperrood door de schilders gebruikt wordt, maar nog al kostbaar is. Eene zilveren plaat, in eene oplossing van rood chroomzout en evenveel zwavelzuur geplaatst, is weldra bedekt met roode kristallen van zilverzout, die door kokend water in een groen neutraal chroomzuur zilver veranderd worden.
