Bradley (James), éèn der meest-beroemde sterrekundigen van Engeland, werd in 1692 geboren te Sherborne in Gloucestershire, studeerde te Oxford in de godgeleerdheid en werd in 1719 diaconus te Wanstead, waar zijne neiging tot de sterrekunde de overhand verkreeg. Hij legde zijne kerkelijke betrekking neder, deze in 1721 verwisselende met den astronomischen leerstoel te Oxford, waar Halley hoogleeraar was in de geometrie. Zijne belangrijkste ontdekking — die der aberratie van het licht — had plaats in 1727.
De komeet van 1737 gaf hem aanleiding tot het leveren van een aantal merkwaardige opstellen in de “Philosophical Transactions.” In 1741 werd hij, na den dood van Halley, diens plaatsvervanger als Koninklijk sterrekundige op de sterrewacht te Greenwich. De waarnemingen, die hij hier verrigtte en waarbjj die omtrent de nutatie der aard-as de belangrijkste zijn, vullen 13 folio-boekdeelen en vormen ook nu nog den grondslag van vele sterrekundige berekeningen. Naar zijne aanwijzingen werden de sterrekundige toestellen van het Observatorium aanmerkelijk verbeterd, en hjj wees eene verhooging van tractement van de hand, uit bezorgdheid, dat zijne betrekking later, wegens de geldelijke voordeelen, aan een onwaardige zou kunnen ten deel vallen. De universiteit te Oxford benoemde hem tot doctor, en hij werd lid der Wetenschappelijke Academiën te Berlijn, te Parijs, te Petersburg en te Bologna. Hij overleed den 13den Julij 1762 te Chalford in Gloucestershire. Van vermelde 13 folianten, thans in het bezit der universiteit te Oxford, is slechts een gedeelte in het licht verschenen.
