A tempo, eene uitdrukking uit het Italiaansch, beteekent “tegelijkertijd”. In de muziek heeft deze term doorgaans de beteekenis, dat de speler of zanger den vorigen tact, de vroeger aangegeven snelheid van maat, in de voordragt weêr op moet vatten, wanneer deze op de eene of andere wijze is afgebroken, b. v. na een recitatief, na eene passage, die à piacere, of sneller of langzamer, rallentando of acelerando (zie onder Rallentando) moest gespeeld of gezongen worden. Komen er in een muziekstuk verscheidene wisselingen in de snelheid van voordragt, in de tempo’s, voor, en wil de componist, dat men terugkeere tot den tact, in het begin van ’t stuk aangenomen, dan duidt hij dat aan door a tempo primo.
A. tempo giusto beteekent, dat de speler of zanger geheel vrij is in de opvatting en de voordragt van het stuk, zoodat hij den tact kan aannemen, die hem in het karakter van het stuk het meest passend voorkomt.
