Arbitrage Pricing Theory is de internationaal algemeen gehanterede benaming voor de binnen de financiële markten gehanteerde theorie, waarbij uitgegaan wordt van niet één systematische en onsystematische risicofactor per beleggingsmiddel, maar van de situatie dat er meerdere risicofactoren te onsderscheiden zijn.
Ook wel genoemd: APT.
Zie ook: Capital Asset Pricing Model, Moderne Portefeuille Theorie, rendement/risico-profiel, risico-opslag en risicoprofiel.
Voorbeelden van het feit, dat er meer risicofactoren te onderscheiden zijn binnen het algemene markt- en objectrisico, zijn bijvoorbeeld de ontwikkeling van de inflatie, de rente, de groei van het nationaal binnenlands product, politiek bepaalde beleidswijzigingen, respectievelijk het debiteurenrisico, de omgevingskwaliteit, e.d. De APT gaat ervan uit, dat veel van deze factoren doorwerken tot op het niveau van de betreffende belegging. En dat dit een voor iedere situatie geldende factor is. Echter, met een per beleggingscategorie en per belegging verschillende uitwerking. Een belegger ontvangt daarbij als het ware via het rendement een risicopremie, of risico-opslag, voor elke onderkende bron van te lopen beleggingsrisico, als vergoeding voor het accepteren van dat risico-aspect. Of omgekeerd kan gesteld worden, dat die belegger alleen die risico’s wenst te lopen, indien daar die te behalen risicopremie tegenover staat.
Het zo gevormde beeld van de (aangenomen) totaal te lopen risico’s, het risicoprofiel, wordt dan afgezet tegen de vergoeding daarvoor, het rendement en dat geheel wordt het rendement/risico-profiel genoemd. Naar mate er meerdere vormen van risico worden gelopen, neemt het totaal aan risicopremie toe, dat de belegger eist als hogere vergoeding voor het belegde vermogen. Tenzij dat meerdere risico kan worden teruggebracht door middel van (verdere) diversificatie binnen de totale beleggingsportefeuille.
