vervelend

betekenis & definitie

vervelend - Bijvoeglijk naamwoord
1. niet boeiend
♢ Wat een vervelende klus, zeg...
2. op een hinderlijke manier onprettig
♢ Ik schopte die vervelende jongen direct de klas uit.

vervelend - Werkwoord
1. onvoltooid deelwoord vanvervelen

Woordherkomst
Onvoltooid deelwoord van vervelen.

Synoniemen
[1] saai
[2] ambetant, irritant, onprettig