umlaut

betekenis & definitie

umlaut - Zelfstandignaamwoord
1. (taalkunde) een diakritisch teken in de vorm van twee puntjes dat in onder andere het Duits gebruikt wordt om aan te geven dat een klinker om grammaticale redenen een andere klank gekregen heeft
♢ Je was een paar umlautjes vergeten in je Duitse proefwerk.
2. (taalkunde) een vorm van klinkerharmonie waarbij een klinker in de ene lettergreep veranderd wordt door een klinker in de volgende
♢ Door toevoeging van het achtervoegsel "-ti" aan "lang" is in het Nederlands het woord "lengte" ontstaan, omdat de i-klinker van "-ti" een umlaut van de a-klinker teweeggebracht heeft.

Woordherkomst
Afkomstig van het Duitse naamwoord Umlaut.