Wat is de betekenis van Klinker?

klinker - Zelfstandignaamwoord 1. (taalkunde) een klank van de menselijke spraak waarbij geen obstructie in de ademstroom aangebracht wordt ♢ Het Nederlands kent ongeveer zestien klinkers die als foneem fungeren. 2. een letter of teken dat een dergelijke spraakklank voorstelt ...

Een klinker (of: vocaal) is een spraakklank waarbij de uitgestoten lucht bij de productie ongehinderd de mond verlaat. Voorbeelden zijn de a, e, i, o en u (die alle een zgn. 'lange' en 'korte' variant hebben), de toonloze e (zoals in de), de 'lange' klinkers oe en eu en de tweeklanken ei (ook met de spelling ij), ui en au (ook met de spelling ou).

klinker - zelfstandig naamwoord uitspraak: klin-ker 1. letter die bij het uitspreken je stembanden doet trillen ♢ a en e zijn klinkers 2. steen waarmee straten zijn gemaakt ♢ de steeg werd bestr...

(m.), vocaal

Een klinker (of: vocaal) is een spraakklank waarbij de uitgestoten lucht bij de productie ongehinderd de mond verlaat. Voorbeelden zijn de a, e, i, o en u (die alle een zgn. `lange` en `korte` variant hebben), de toonloze e (zoals in de), de `lange` klinkers oe en eu en de tweeklanken ei (ook met de spelling ij), ui en au (ook met de spelling ou).

1. zie baksteen; 2. in onze taal zijn de a, e, i, o, u klinkers (vocalen), in tegenstelling tot de medeklinkers (consonanten). Ei, au, enz. heten tweeklanken (diftongen).

vokaal; hardgebakte baksteen; oorlogsbeskuitjie.

s.; (steen), klinkert(stien), bakstien; (letter), (wurd)lûd (it); rij -s bij het straten, tanne.

klinkersteen, klinker.