correctief - Zelfstandignaamwoord
1. middel om een begane fout te herstellen
correctief - Bijvoeglijk naamwoord
1. ter correctie
♢ de definitieve stap in het controleproces bepaalt de behoefte aan correctieve maatregelen
Woordherkomst
afgeleid van het Latijnse corrigere (met het voorvoegsel cor-)
afgeleid van correctie met het achtervoegsel -ief
Gepubliceerd op 03-10-2017
correctief
betekenis & definitie
