correctief - Zelfstandignaamwoord
1. middel om een begane fout te herstellen
correctief - Bijvoeglijk naamwoord
1. ter correctie
♢ de definitieve stap in het controleproces bepaalt de behoefte aan correctieve maatregelen
Woordherkomst
afgeleid van het Latijnse corrigere (met het voorvoegsel cor-)
afgeleid van correctie met het achtervoegsel -ief
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
Favorieten
Wil je dit begrip toevoegen aan je favorieten? Word dan snel vriend van Ensie en geniet van alle voordelen:
- Je eigen Ensie account
- Direct toegang tot alle zoekresultaten
- Volledige advertentievrije website
- Gratis boek cadeau als welkomstgeschenk
Bronnen
Bronnen: