(Lat. van alucinari = wartaal spreken, bazelen, van het Gr. voor buiten zich zelf zijn). Zinsverbeelding of zinsbegoocheling, waar schijnbaar een zintuigelijke gewaarwording plaats heeft zonder een daaraan beantwoordenden peripheren prikkel.
Een inwendig gevormd subjectief beeld dus, dat als iets objectiefs naar buiten geprojecteerd wordt. Het optreden van hallucinaties wordt bevorderd door bepaalde vergiften, zoowel als door zekere gemoeds- en vermoeidheidstoestanden, terwijl zij veelal gepaard gaan met waanvoorstellingen. Wèl te onderscheiden zijn zij van de illusie, waarbij wèl een uitwendige prikkel aanwezig is en een zintuigelijke waarneming plaatsvindt, maar deze op verkeerde wijze wordt uitgelegd. Deze onderscheiding tusschen hallucinatie en illusie dateert van Esquirol (1838).
