„Wij zullen nu maar tabula rasa maken," hoort of leest men wel eens, d. w. z. : „eîîen rekening", „schoon schip", „al- geheele opruiming."
De uitdrukking is ontleend aan het Latijn. De Romeinen kenden nog geen papier, wel het kostbare perkament. Hun brieven oï mededeelingen, die niet bewaard behoefden te blijven, schreven zij daarom zuinig heidshalve op wassen tabletjes: plankjes met een waslaagje bestreken. (Dit schrijven geschiedde met een metalen stift, den stilus, waaraan ons stijl herinnert.) Had het geschrevene zijn dienst gedaan, dan streken zij het tafeltje weer glad (met den kop van den stilus) en zoo sprak men van een „tabula rasa." (Rasa — gladgestreken, vergl. 't Fransch raser — scheren.)
