is een vorm van grondgebruik, waarbij aan den bodem meer voedingsstoffen worden onttrokken, dan daaraan in den vorm van natuurlijke of kunstmatige bemesting wordt teruggegeven.
Gevolg is, dat zo gebruikt land uitgeput raakt, al kan dat bij zeer vruchtbaren grond soms jaren duren.
Een bekend voorbeeld is het afbranden van een stuk oerbos, om op den zo vrijgekomen en uiterst gewilligen bodem zonder enige verdere toebereiding rijst uit te zaaien.
Dat geeft een prachtoogst enigen tijd, maar dwingt, zoals duidelijk is, tot extensieve cultuur, in tegenstelling met de intensieve in beschaafde, dichtbevolkte streken noodzakelijk.
