Dr. Willem Johannes Theodoor Kloos, een Nederlands letterkundige en dichter, werd in 1859 te Amsterdam geboren.
Hij studeerde, na zijn H.B.S.-tijd, in de klassieke letteren, legde daarin in 1884 het candidaatsexamen af, doch brak daarna zijn studie af, om zich geheel te wijden aan de beoefening der schone letteren. Kloos is een der strijdbaarste aanvoerders geweest van de vermaarde letterkundige beweging van 1880, die moet worden beschouwd als de zich baanbrekende wedergeboorte onzer Nederlandse letterkunde.Hij schreef een aantal prachtige, gave verzen, welke eerst verschenen in „De Nieuwe Gids”, het tijdschrift der z.g.n. „Tachtigers” (mannen uit ± 1885) en waarvan Kloos redacteur werd. Later zijn de verzen gebundeld.
In later jaren bepaalde Kloos zich meer tot de literatuurcritiek, op welk gebied hij een uitgebreiden arbeid heeft verricht. Zijn gezamenlijke kritieken nemen negen delen in beslag.
Nog latere jaren brachten den Tachtigers gematigder inzichten en bescheidener oordeel over de dichtergeneraties, die hun waren voorgegaan. Willem Kloos heeft ook niet geschroomd, dit openlijk te erkennen en mannen als Bilderdijk en Feith de plaats te hergeven, waarop zij recht hebben. Zijn werk „Een daad van eenvoudige rechtvaardigheid” bevat voorts studies over onze i8e-eeuwse dichters. Op menig bijna vergeten dichter heeft Kloos weer de aandacht gevestigd.
In 1900 is Kloos gehuwd met de schrijfster Jeanne Reyneke van Stuwe. De viering van zijn zestigsten verjaardag is voor brede kringen in ons land aanleiding geweest tot huldebetuigingen, waarbij zijn verdienste voor de nationale letterkunde ten volle erkend en het Willem Kloos-fonds ingesteld werd. In 1935 werd Kloos tegelijk met van Deyssel door de Amsterdamse Universiteit tot doctor in de letteren honoris causa benoemd. Hij overleed in 1938.
