is een scheikundige grondstof een z.g. element — zie aldaar. Het behoort tot de groep der halogenen of zoutvormende stoffen, waartoe ook chloor, broom en fluoor behoren; cyaan, een kool-stikstofverbinding, gedraagt zich ook als „zoutvormer”.
In de natuur komt jodium niet in vrijen toestand voor, maar is steeds aan andere stoffen scheikundig gebonden, o.a. aan de metalen kalium en natrium (joodkali en joodnatrium); verder komt het voor in zeewater, in zeeplanten en in chilisalpeter. In water lost het niet gemakkelijk op, wel in alcohol (jodiumtinctuur) en in een joodkali-oplossing. Het smelt bij een hitte van 1140 C. en ontwikkelt bij verdamping een violetkleurigen damp, welke bij afkoeling weer de vaste stof vormt. Dit proces heet „sublimeren”. Het woord jodium is afgeleid van het Griekse ioeides, dat violet of donkerkleurig betekent.
Jodium werd in 1811 te Parijs ontdekt door den salpeterfabrikant Courtois, die het bij toeval in zeewier vond. Het wordt gebruikt als ontsmettingsmiddel bij verwondingen, voor blauwe verfstof en bij de fotografie.
