zijn uitdrukkingen, woorden, maar ook gehele zinnen, die je Nederlands in de oren klinken, maar die klakkeloos uit het Frans vertaald zijn en voor ons gevoel een heel andere betekenis hebben dan in ’t Frans (het zijn dus een speciaal soort barbarismen. Zie onder: Barbaar).
We noemden reeds: „Dit voorwerp kost duur”, dat komt van het Franse „coûter cher”, dat wij moeten vertalen met „veel kosten” of „duur zijn”.
Ook hoor je wel eens zeggen: „Eens te meer”, afgeleid van de Franse uitdrukking: „Une fois de plus”, waarvan de juiste vertaling „nog eens” is.
Verder zijn er uitdrukkingen, waarvan het heel moeilijk is ze als gallicismen te herkennen. Ieder van jullie zegt natuurlijk: „Ik heb me rekenschap gegeven van dit of dat.” Hij vertaalt dan de Franse uitdrukking: se rendre compte, al is het de vraag, of deze uitdrukking al niet zo Nederlands is, dat zij nauwelijks meer een gallicisme genoemd kan worden.
Soms noemt men ook alle uitdrukkingen en woorden, die we direct uit het Frans hebben overgenomen, zoals feliciteren, cadeau, engagement, salueren enz. wel gallicismen.
De vreemdste soort gallicismen zijn intussen die, die wij menen uit het Frans te hebben overgenomen, doch die geen Frans zijn. Zo praat men wel van balletteuse, ofschoon het woord in het Frans niet bestaat; ook perron is in de betekenis, welke wij eraan geven, een Frans woord, dat in Frankrijk niet bestaat.
