Wat is dat? Encyclopedie voor jongeren

P.J.F.H. van de Rivière, R. de Ruyter-van der Feer (1928, 1930 en 1938)

Gepubliceerd op 09-08-2019

Galileï

betekenis & definitie

is de naam van een van ’s werelds grootste natuurvorsers.

Hij werd in 1564 te Pisa geboren en studeerde eerst medicijnen, daarna wis- en natuurkunde; hij werd reeds in 1589 in zijn geboorteplaats hoogleraar in de wiskunde.
In 1592 werd hij hoogleraar te Padua; reeds toen stroomden van heinde en verre vreemdelingen toe, om zijn lessen te volgen.
Nog bekender werd hij, toen hij in 1609 met een Hollandsen kijker bergen op de maan ontdekte en bewees, dat de Melkweg uit vele kleine sterretjes bestond. Stelselmatig onderzocht hij het hemelgewelf verder en hij werd door zijn onderzoekingen een overtuigd aanhanger van Copernicus, '(den man, die had geleerd, dat de aarde om de zon draait), van wien we jullie reeds vertelden.
In 1611 verdedigde hij deze leer tegen de aanhangers van de oude leer van Ptolemaeus.
Er kwam tegen deze leer een steeds toenemend verzet, vooral van geestelijke zijde, waar men haar met theologische argumenten bestreed.
Tot dusverre was n.l. een der leerstukken van de kerk geweest, dat de aarde het middelpunt van het heelal was, en nu Copernicus en Galileï aankwamen met het denkbeeld, dat de aarde in ons zonnestelsel slechts een ondergeschikte plaats bekleedde, kwam men hiertegen op.
Voor Galileï brak nu een moeilijke tijd aan; nu eens kreeg hij gelijk, dan weer niet.
In 1632 verscheen zijn beroemd werk: „Dialogo sopra i due sistemi del mondo”. (Samenspraak over de twee wereldstelsels).
Het boek verdedigde op streng wetenschappelijke wijze de ideeën van Copernicus, maar tevens was het een bijtende satire op Galileï’s tegenstanders.
Galileï moest zich te Rome verantwoorden, hij werd gearresteerd en moest in 1633 geknield de leer van Copernicus afzweren.
Men vertelt, dat hij echter, na zijn plechtigen eed, waarin hij met de „dwaalleer’' afrekende, stilletjes bij zichzelf zei: „en tóch beweegt ze zich” (E pur si muove), de aarde n.l.
Al spoedig kreeg hij verlichting van zijn straf en mocht hij naar zijn landgoed terugkeren.
In 1637 werd hij blind, maar toch werkte hij door en eerst vijf jaren later stierf de grote Italiaanse natuurvorser.