Natuurlijk weet je allemaal wel, wat asphalt is. Vele straten in onze grote steden hebben immers asphaltbedekking.
Maar weet je ook, wat asphalt eigenlijk is, en hoe het voor de bestrating wordt klaargemaakt?
Asphalt (ook wel genoemd bitumen of aardpek) is een delfstof, welke wel voorkomt in spleten en holten van een rotsachtigen bodem, soms vermengd met lei- of kalksteen. Het is in de grijze oudheid ontstaan uit aardolie door natuurlijke uitdroging, zoals het heden ten dage kunstmatig gewonnen wordt uit het bezinksel van de aardolie. De asphaltkalksteen, een mengsel dus van asphalt en kalksteen, wordt ook wel kortweg asphalt genoemd. Het wordt in Europa gevonden in Zwitserland bij Neuchâtel, in Frankrijk aan de Rhône, in den Elzas, in Hannover, op Sicilië, in Italië en Dalmatië en in vele streken buiten Europa, ook b.v. aan de Dode Zee en op Trinidad. Gemiddeld bevat het slechts 8% asphalt. Het wordt tot fijn poeder gemalen en in ons land veel gebruikt voor z.g. stampasphaltstraten. Soms echter gebruikt men gietasphalt. Dit is een asphaltpreparaat van bitumen, gesmolten onder bijmenging van zand, grint of fijnen steenslag. Asphalt heeft n.l. de eigenschap onder sterke verhitting plastisch te worden en laat zich in dien kneedbaren toestand met allerlei fijngemalen stoffen vermengen, waardoor een taaie massa wordt verkregen. Stellig heb je wel eens met belangstelling toegekeken, als er een straat in de buurt werd geasphalteerd. Je zag dan, dat op die straat eerst een laag steenslag of beton werd aangebracht en dat hierover een laag asphalt van 3 tot 5 c.M. dikte in warmen toestand werd uitgespreid. En vervolgens ging de wals er overheen en maakte de asphaltstraat netjes glad.
Men maakt tegenwoordig ook asphaltbestrating van tegels, die van tevoren zijn gevormd en onder hogen druk geperst, zodat ze een grote dichtheid hebben verkregen.
