muz. (It. sospesi, D. Schwebungen, Fr. battements), schokken, stooten, techn. term voor de regelmatig zich herhalende, opvallende intensiteitsversterkingen, die plaats hebben wanneer twee tonen van nagenoeg (maar niet volkomen) dezelfde toonhoogte te zamen klinken.
Maakt bijv. een toon in de secunde 436 periodieke trillingen, de ander 438, dan is het verschil in de halve secunde juist één trilling; d. w. z. elke 218 tegenover 219 tr., het intensiteitsmaximum der beide tonen valt samen en openbaart zich aan ons gehoor als een opvallende toonversterking (klankstoot). De langzame Z. welke gemakkelijk te tellen zijn (ongev. 2—4 in de sec.) zijn het hulpmiddel bij het stemmen (zie ald.) der toetsinstrumenten, piano, orgel enz.
