V. I, koning van Sardinië, geb. 1759, tweede zoon van Victor Amadeus III; volgde 1802 zijn broeder Karel Emmanuel II op en deed 1821 afstand.
V. II, koning van Sardinië, later van Italië, geb. te Turijn 1820, overleden te Rome 1878,. onderscheidde zich in den oorlog van 1848 tegen de Oostenrijkers, volgde in 1849 Karel Albert op, sloot vrede met Oostenrijk en plaatste d’Azeglio aan het hoofd van het ministerie. Na dezen riep hij Cavour aan het bewind, nam verschillende maatregelen in liberale richting en zond een legerkorps onder Lamarmora naar de Krim, om aan de zijde der Franschen en Engelschen tegen Rusland te strijden. Op het congres te Parijs (1856), waarbij de oostersche kwestie voorloopig werd geregeld, bracht Cavour ook de italiaansche ter sprake, waarin V. aanleiding vond om in 1857 de diplomatieke betrekkingen met Oostenrijk af te breken. In den oorlog van 1859 onderscheidde hij zich bij Palestro, waar hij bevel voerde over een afdeeling Zouaven. Zie voorts over dezen oorlog en de verdere regeeringsdaden van V.: Italië, Geschiedenis.
V. III, koning van Italië, geb. te Napels 1869, eenige zoon van Humbert I en Margaretha, huwde in 1896 prinses Helena van Montenegro, geb. 1873, en kwam in 1900 op den troon na den moord te Monza op zijn vader gepleegd.
Gepubliceerd op 14-03-2021
Victor emmanuel
betekenis & definitie