Propraetor

betekenis & definitie

in het oude Rome de gewezen praetor, die sedert den tijd van Sulla, na afloop van zijn ambtsduur te Rome, belast werd met het bestuur eener provincie, gewoonlijk van zoo eene, waar geen troepen stonden, doch overigens dezelfde bevoegdheden had als de proconsuls (zie ald.) in de andere provincies. In den keizertijd heetten alle stadhouders in de senatorische provincies proconsuls, ook de gewezen praetoren, de stadhouders in de keizerlijke provincies daarentegen Legati Caesaris pro praetore.