een uit het perzisch (pardes) in het grieksch overgenomen woord, beteekent zooveel als park. Deze grieksche benaming (paradeisos, lat. paradisus) is ten tijde van het Jodendom overgebracht op den hof van Eden, dien God volgens Gen. 2 als verblijf voor den eersten mensch geschapen had.
Men heeft de plaats van het P. in zeer verschillende streken willen zoeken, maar het is nog niet gelukt, haar met eenige zekerheid te bepalen; volgens Delitzsoh zou het P. gezocht moeten worden op den zoogen, isthmus der Euphraat- en Tigrisvlakte, in de landstreek tusschen Bagdad en Babel (Hilla). Naast het .aardsch P. is er in den Bijbel (N. Testament) ook sprake van een hemelsch P., als verblijf der gelukzaligen na den dood.In de oud-christelijke kerken is P. (paradisus) de uit het atrium der basilica ontstane voorhal voor de boetelingen.
