(lat.) beteekent oorspronkelijk ieder, die tot het Palatium d. w. z. tot het keizerlijk hof behoort; in het byzantijnschromeinsche rijk het gezamenlijk, onder den Comes sacrarum largitionum, den keizerlijken minister van financiën, staande personeel; voorts ook wel de den Comes rerum privatarum ondergeschikte beambten, die het beheer voerden over het keizerlijk privaat vermogen. In de middeleeuwen verstond men onder Palatini of Paladini de voornaamsten des rijks in de onmiddellijke omgeving des konings (keizers).
Onder hen nam in het frankische rijk de paltsgraaf (zie ald.) een bijzonder invloedrijke positie in. In Italië is het paltgraafschap reeds vroeg een bloote titel geworden. In Hongarije, zoolang dit zijn eigenaardige staatsregeling als zelfstandig koninkrijk had, beteekende Paladijn den door de standen uit vier door den koning voorgedragen candidaten (en sedert koning Matthias Corvinus voor het leven) gekozen hoogsten waardigheidsbekleder van het rijk, die tevens als wettig plaatsvervanger des konings en als middelaar tusschen koning en volk optrad.
