noemt men die zwammen, wier vruchtlichaam den hoedvorm vertoont, vooral de Stekelzwammen (zie ald.), Buiszammen (zie Polyporaceae) en Plaatzwammen (zie ald.). Wat zich bij de P. zichtbaar boven den grond verheft, is het vruchtlichaam, waaraan de sporen gevormd worden.
De eigenlijke plant bestaat uit dunne, meestal witte strengen van zwamdraden. De cellen der zwammen zijn n.l. niet tot eigenlijke weefsels vereenigd maar alleen tot draden, die zich echter zoo door elkander kunnen slingeren, dat er schijnbaar een weefsel, pseudoparenchym, wordt gevormd. Deze zwamdraden blijven in den grond, voeden zich met de plantaardige overblijfselen, die in de teelaarde aanwezig zijn en vormen verschillende vruchtlichamen, die uit een gesteelden hoed bestaan, waaraan van onderen vele straalsgewijs geplaatste dunne platen bevestigd zijn. Aan de oppervlakte dier platen loopen de zwamdraden uit in zoogenaamde basidiën, waarop 4 gesteelde sporen zitten. Nadat deze afgevallen zijn, sterft het geheele vruchtlichaam af. Zie ook Psalliota campestris.
