een bijnaam van de leden van een tak der Cornelia gens (zie ald.); de bekendste daaronder zijn:
1) Cornelius L. Caudinus, een der dappersten van het romeinsche leger bij Caudium (321 v. Chr.), gaf den raad om door vrijwillige overgaaf het leger voor het vaderland te behouden.
2) Cornelius L., vocht als tribuun bij Cannae, werd consul in 't jaar 201 en verlangde den oorlog in Afrika te voeren, doch kreeg daartoe geen verlof.
3) Publius L., diende onder Lieinius (171) tegen Perseus van Macedonië en liet het eerst als aedilis bij de circensische spelen wilde dieren verschijnen. Later was hij princeps senatus en werd in 't jaar 121 bij de gevechten onder C. Gracchus zwaar gewond.
4) L. Clodianus, gaf als consul met zijn ambtgenoot L. Gellius, in 't jaar 72 verscheiden wetten, deels ter bevestiging van het in Spanje geschonken burgerrecht, deels ter detaling der kooppenningen van goederen, die onder Sulla niet betaald waren. In Spanje streed hij ongelukkig en diende vervolgens onder Pompejus in den zeerooversoorlog. Als redenaar stond hij hoog aangeschreven.
5) Publius L. Splinther, consul in ’t jaar 57 v. Chr., wendde ijverige pogingen aan voor de terugroeping van Cicero. Als praetor gaf hij in 't jaar 60 prachtige spelen. Hoewel Caesar hem zeer begunstigde, sloot hij zich later bij Pompejus aan, doch viel bijna onmiddellijk in handen van Caesar. Door dezen vrijgelaten, vond hij kort na den slag bij Pharsalus den dood.
6) Cossus Cornelius L., overwon (1 v. Chr.) als consul de Gaetuliërs in Afrika en kreeg den bijnaam Gaetulicus. In 't jaar 14 na Chr. met Drusus naar Pannonië gezonden ter onderdrukking van een daar uitgebroken oproer onder de troepen, ontkwam hij ter nauwernood de woede der soldaten. Caligula liet hem in 't jaar 35 op valsche beschuldigingen ter dood brengen. Hij was een man van groote gematigdheid en rechtschapenheid; men noemt hem ook als epigrammendichter.
