cupridsulphaat, Cu S Ot, gekristalliseerd Cu S O4 + 5 H2 O, vormt groote, blauwe, triklinische kristallen, die onder den naam van kopervitriool of blauwe vitriool bekend zijn, en in het groot gemaakt worden door oplossing van koperhamerslag in zwavelzuur, of door oxydatie van kopersulphide. Dit zout verliest bij verhitting zijn kristalwater, en gaat daardoor over in een wit poeder, dat bij sterker verhitting ontleed wordt in zwaveldioxyde.
K. wordt veelvuldig gebruikt voor galvanoplastiek, in de ververij, in de katoendrukkerij, voor de bereiding van Schweinfurter-groen en andere koperhoudende kleurstoffen enz. Het kopervitriool van den handel is gewoonlijk ijzerhoudend. Om daaruit het zuivere zout te verkrijgen kookt men de oplossing met een paar druppels salpeterzuur (om de ferroverbinding in een ferridverbinding om te zetten) digereert haar vervolgens met versch bereid cupridhydroxyde, en filtreert. Bij langzame afkoeling zetten zich uit de dus verkregen oplossing fraaie kristallen van zuiver cupridsulphaat af. Koper-, ijzer- en zinkvitriool kristalliseeren samen in elke verbinding. Uit een gemengde oplossing van koperen ijzersulphaat verkrijgt men kristallen, die beide zouten bevatten en die den kristalvorm en de hoeveelheid kristalwater (5 of 7 H2 O) bezitten van het zoutj, dat de overhand heeft.
Ook met kalium- en ammoniumsulphaat vormt kopervitriool goed kristalliseerende dubbelzouten met 6 moleculen kristalwater. Voegt men bij een oplossing van kopervitriool een overmaat van ammonia, dan verkrijgt men een prachtig donkerblauw gekleurde vloeistof, waaruit zich door toevoeging van alcohol donkerblauwe kristallen afzetten, welke tot samenstelling hebben: Cu S O4 + 2 N H3. Men moet dit zout beschouwen als ammoniumsulphaat.
