duitsch schilder, geb. 15 Febr. 1808 te Breslau. Zijn eerste schilderij, Een kerkhof met grafsteenen en ruïnen, werd algemeen bewonderd.
Eerlang volgde hij Schadow naar Düsseldorf, waar hij zijn studiën voortzette en zijn aanleg tot historieschilder zich meer en meer ontwikkelde. Hij nam intusschen ook deel aan de romantischsentimenteele richting van zijn tijd. Zijn beroemd Treurend koningspaar, naar Uhland’s gedicht, en zijn Leonore, naar de ballade van Bürger, strekken hiervan ten bewijze. Bovenal echter is zijn naam als historieschilder beroemd door zijn Huss voor de kerkvergadering te Constanz (in het Staedelsche instituut te Frankfort) en Huss op weg naar den brandstapel (in het museum te Berlijn). In 1853 voltooide hij Het verbranden van de pauselijke banbul door Luther (thans in New-York). Behalve andere historische stukken gaf L. ook meerdere landschappen en portretten.
In 1858 werd L. door den groothertog van Baden aangesteld tot directeur van het museum te Karlsruhe. Hij overl. in laatstgenoemde stad, 5 Juni 1880.
