(graaf R. de Radetz) oostemrijksch veldmaarschalk, geb. 2 Nov. 1766 te Trzebnitz bij Klattau in Boheme, trad 1784 in dienst, maakte 1788—89 den oorlog tegen de Turken, 1792—1795 de veldtochten in de Nederlanden en aan den Rijn mee, en klom 1799 tot overste op. Bij het begin van den veldtocht van 1805 werd hij als generaal-majoor naar Italië gezonden; in den oorlog van 1809 klom hij na den slag van Aspern tot luitenantveldmaarschalk op.
Na den vrede deed hij .zeer veel voor de organisatie van het oostenrijksche leger; in 1831 kwam hij naar Italië, waar hij het bevel over de aldaar staande oostenrijksche troepen aanvaardde. Toen 18 Maart 1848 de opstand in Milaan uitbarstte, leidde R. (sedert 1836 veldmaarschalk) dagen lang een straatgevecht, doch trok zich in den nacht van 23 Maart naar Yerona terug (zie Italië, geschiedenis, dl. YI, bladz. 4330): eindelijk kon hij een beslissende overwinning behalen bij Custozza, 25 Juli; R. stond koning Karel Albert een wapenstilstand toe, dien deze evenwel reeds 12 Maart 1849 opzegde; R. trok snel zijn hoofdmacht samen bij Pavia, trok 20 Maart de Ticino over en behaalde 23 Maart in den slag bij Novara zulk een beslissende overwinning, dat koning Karel Albert de kroon neerlegde. Op 26 Maart sloot R. met den nieuwen koning Yictor Emanuel een wapenstilstand, waarop de vrede volgde. R. handhaafde als gouverneur-generaal met gestrengheid de rust in Boven-Italië, totdat hij 28 Febr. 1857 op verzoek van zijn ambt ontheven werd. Hij' overleed tengevolge van een val 5 Jan. 1858 te Milaan. In 1858 verschenen te Stuttgardt Radetzky’s Denkschriften etc., zijn autobiographie te Weenen 1887, zijn brieven (1847—57) aan zijn dochter Friederike in 1892. R. heeft een monument te Praag (1858) en een ruiterstandbeeld te Weenen (1892), en voorts draagt een hongaarsch huzaren-regiment voor altijd zijn naam.
