bijgenaamd père Duchesne, fransch journalist en politikus, geb. 1757 te Alençon, zoon ging als jongeling naar Parijs, leidde hier een kommervol bestaan, en stond op het punt naar China te gaan, toen hij een betrekking kreeg van controleur aan den schouwburg des Variétés te Parijs. Bij het begin der revolutie publiceerde hij tal van vlugschriften, trad in de clubs als spreker op, en kreeg door zijn bloeddorstig fanatisme grooten invloed bij de Jacobijnen, die hem in 1790 de redactie opdroegen van hun orgaan, „Père Duchesne”, waarin H. in de ruwste straattaal het volk aanzette tot gewelddaden, en dat een der voornaamste organen der révolutionnaire propaganda werd.
De gebeurtenissen van 10 Aug. 1792 brachten hem in den revolutionnairen gemeenteraad en bij alle volksbewegingen in de hoofdstad speelde hij nu een voorname rol. Hij nam geen deel aan de September-moorden, doch keurde ze openlijk goed. Na Fabre d’Eglantine, Desmoulins en Danton ten val te hebben gebracht, viel hij ook Robespierre aan, die hem echter met eenigen zijner aanhangers gevangen liet nemen, op een aanklacht van samenzwering tegen de republiek door Saint-Just (14, Maart 1794); 24 Maart 1794 werd hij geguillotineerd; H.’s aanhangers, de Hébertististen, waartoe o. a. Chaumette, Vincent en Ronsin behoorden, vormden in de nationale conventie de meest radikale en fanatieke groep.
