Isaak august dorner

betekenis & definitie

Duitsch theoloog (prot.), vader van den vorige, geb. 20 Juni 1809 in Württemberg, studeerde te Tübingen, werd in 1839 hoogleeraar te Kiel, in 1843 te Koningsbergen, in 1863 te Göttingen, in 1861 te Berlijn, kreeg in 1883 zijn emeritaat, overl. 9 Juli 1884 te Wiesbaden; D. was een der hoofdvertegenwoordigers van de speculatieve richting der dusgenaamde bemiddelingstheologie welke zich bij Schleiermacher en Hegel aansluit; zijn hoofdwerken zijn: Entwicklungsgeschichte der Lehre von der Person Christi (Stuttg. 1839 en 1845—56), Geschichte der prot. Theologie (Münch. 1867), System der christl. Glaubenslehre (2 dl., Berl 1879—81; en 1886— 88), System der christl. Sittenlehre (bezorgd door Ä. Dorner, 1885); verder zijn te noemen : Der Pietismus, insbesondere in Württemberg (Hamb. 1840), Heber Jesu siindlose Vollkommenheit (Gotha 1862), Gesammelte Schriften aus dem Gebiete der systematischen Theologie, der Exegese und Geschichte (Berl. 1883); ook gaf hij een reeks geschriften over kerkpolitiek in het licht, als.: Das Princip unserer Kirche (Kiel 1841), Uber die gegenwärtige Krisis des kirchlichen Lebens (Gott 1854), Gutachten der theol. Facultiit zu. Göttingen über die gegen die Theologie des dr. Baumgarten erhobene Beschuldigung fundamentaler Abweichung von der kirchlichen Lehre (anoniem, Gotha 1859).