(lat. intellectus, van intelligere inzien, verstaan, begrijpen) verstand, verstandelijk vermogen. Intellectueel, het verstand betreffend, tot het verstand behoorende, verstandelijk.
Intellectueele kennis: in engeren zin de kennis, welke door verbinding en ontwikkeling van begrippen, zonder hulp der ervaring of der zintuigelijke waarneming verkregen wordt; de intellectueele dader: in tegenstelling met den physieken dader, de persoon die een plan heeft gevormd en tot de uitvoering heeft aangezet. Voorts beteekent intellectueel: verstandig, schrander, geestig.
