lat., eigenlijk: onderricht, onderwijs; voorschrift ter aanwijzing van de verplichtingen, waaraan men te voldoen heeft tijdens het bekleeden van een betrekking. In de krijgswetenschap: militaire opleiding van de troepen; voorts instructiën: lastbrief, schriftelijke bevelen of opdrachten, welke aan den- gene, aan wien ze zijn gegeven een zekere vrijheid van handelen laten met het oog op de omstandigheden, waaronder ze moeten worden uitgevoerd.
Als rechtsterm beteekent I. in ’t algemeen: de voorbereiding van een te voeren geding; in het bijzondera) in burgerlijke zaken: de werkzaamheid van de rechtsgeleerde praktizijns der partijen, waardoor zij zich op de hoogte stellen van de feiten, welke aanleiding hebben gegeven tot het geschil, om daaruit te besluiten met welke rechtstoestanden en rechtsinstituten zij te doen hebben en welke rechtsmiddelen en bewijsgronden hun van dienst kunnen zijn;
b) in strafzaken: het voorloopig onderzoek door den rechter van I., hetwelk voorafgaat aan de behandeling van de zaak ter terechtzitting. Voorts beteekent I. in de r.-k. kerk: korte onderrichting tijdens de vroegmis.
