(gr.: leer van het genot) in de geschiedenis der wijsbegeerte de leer van diegenen, voor wie het hoogste goed van den mensch en het doel van zijn streven gelegen is in het genoegen, in het zingenot. Het H. valt ook onder het algemeene begrip van de leer der gelukzaligheid of het Eudaemonisme, maar is daarvan de grofste vorm en wordt heel natuurlijk een bloot egoïsme, daar het streven naar genot alleen bepaald wordt ten opzichte van het eigen ik.
De leer zoowel als de naam is afkomstig van de Grieken en wel van den leerling van Socrates, Aristippus en diens school, welke ook de Cyreensche (Cyrenaïsche) en, wegens haar leer, de school der Hedonisten genoemd wordt.
