1) Staat van Brazilië, in het tropisch binnenland, 747.311 km.2 groot, in 1890: 227.572 inw.; G. wordt in het o. door bergkammen van Minas Geraes, Bahia en Maranhao, in het w. door de Araguaya van Mato Grosso, in het z. door de Paranahyba van Sao Paulo en Minas Geraes gescheiden. Tal van kleine bergketens doorloopen het land, dat in het algemeen een hoogland is, voor het grootste gedeelte bedekt met gras en struikgewas (de z.g. catingas en carasquenos).
G. bevat uitmuntende weiden, zoodat veeteelt hoofdmiddel van bestaan is. De voornaamste rivier is de Tocantins. Hier en daar liggen uitgestrekte wouden, vooral in het westen. In de talrijke dalen is de grond uiterst vruchtbaar en geschikt voor het verbouwen van tabak, koffie, cacao, suikerriet en caoutchouc; van geregelden landbouw en bodemkultuur is echter geen sprake en enorme uitgestrektheden lands zijn nog ten volle onbewoond. De bevolking woont verspreid aan de oevers van de Tocantins; de vaqueiros of veebezitters spelen de hoofdrol; wegen ontbreken, Araguary aan de boven-Paranahyba staat per spoor in gemeenschap met de kust, verder bestaan enkele stoombootdiensten op de hoofdwateraderen. De goudmijnen en diamantvelden, eerste aanleiding tot bevolking dezer streken, zijn uitgeput; industrie ontbreekt ten volle.
Keurlingen vormen het hoofdbestanddeel der bewoners; het getal Indianen bedraagt ongeveer 20.000. De prov. ontleent haar naam aan een sinds uitgestorven Indianenstam, de Guayazes. Grootere plaatsen zijn, behalve de hoofdstad G.: Meia Ponte, Palma en Porto-Imperial.2) G., vroeger Villa Boa, hoofdstad van den staat G., ten n. van de Scrra Dourade, aan de goudvoerende Vermelho, zijrivier van de Araguaya, is zetel der provinciale regeering, van een bisschop, en van een theologische faculteit; ongeveer 7000 inw.; G. heeft ruime pleinen, huizen van één verdieping, en is fraai gelegen. 15 km. ten w.z.w., aan de Rio Claro, ligt Claro, in welks omgeving vroeger veel goud en diamant werden gevonden.
