nieuw-provençaalsch dichter, geb. 8 Sept. 1830 te Maillane (dep. Bouches-du-Rhône), studeerde te Avignon in de rechten, trok zich echter vervolgens in zijn geboorteplaats terug om zich geheel aan letterkundigen arbeid te wijden.
Na verschillende proeven in het provençaalsch dialect, dichtte hij de lieflijke idylle Mirèio (1859 voor het eerst verschenen met fransche inleiding en interlineaire vertaling; 7de dr., 1884), dat hem in 1861 van wege de Academie den grooten dichterprijs en in 1863 het Legioen van Eer bezorgde; ook als opera (Mireille, muziek van Gounod) verwierf dit werk grooten bijval. Hij liet daarop volgen het verhalende gedicht Caïendau (1867), de verzameling Lis Isch cï’or (1875), de novelle in dicht Nerto (1884) en de provençaalsche tragedie La reine Jeanne (1890). In 1890 kreeg M. den prijs-Jean Reynaud (10.000 francs) van de Académie des inscriptions et belles-lettres, en in 1904 den Nobelprijs voor letterkunde. Zijn Trésor doit Fêlibrige (2 dln., Aix 1878—86) is het beste woordenboek van het nieuw-provençaalsch.
