Executie

betekenis & definitie

ten uitvoer legging van een vonnis of van een bevel van een der staatsmachten; strafvoltrekking, terechtstelling van een veroordeelde; parate executie: onmiddellijke toediening van straf bij het betrappen op heeterdaad, het ten uitvoer leggen van een bevel tot betaling zonder voorafgaand vonnis; executie-boelgoed : gerechtelijke verkoop van iemands goederen. Executeeren: uitvoeren, verrichten, ten uitvoer leggen, door gerechtelijke middelen noodzaken, terechtstellen; zien executeeren; zicii failliet verklaren. Executeur: uitvoerder van een rechterlijk dwangbevel; executeur-testamentair: uitvoerder van een testament, boedeiredderaar, ook scherprechter. Executief: uitvoerend, voltrekkend ; executieve macht: uitvoerende macht. Executoir of executoor: uitvoerbaar, ten uitvoer gelegd kunnende worden krachtens een rechterlijk vonnis. Executoriaal: vatbaar voor executie. Executorisch: gerechtelijk, dwingend, door middel van dwang.