Concurrentie

betekenis & definitie

van lat. concurrere, gemeenschappelijk naar eenzelfde doel loopen. In het algemeen, evenals concours, de onderlinge wedstrijd van verschillende personen om een prijs; in engeren zin: de wedijver tusschen handeldrijvenden of andere personen, die zaken doen, om voor zich de meeste begunstigers te verwerven. Neemt de C. haar toevlucht tot bedrieglijke voorgevens dan spreekt men van „oneerlijke concurrentie”, fr. concurrence deloyale, duitsch unerlaubtes Wettbewerb, welke den bedrijver met de strafwet in aanraking brengt. Hier te lande doet o.a dit geval zich voor bij de nabootsing van gedeponeerde handels- of fabrieksmerken, om eigen waar te doen doorgaan voor het fabrikaat van een ander, dat zich in een goeden naam verheugt, of om de vruchten van anderer werkzaamheid te plukken, door het publiek in den waan te brengen, dat het koopt, wat het, op etiket of fabrieksmerk afgaande, meent, dat het is, zonder dat het daarbij de geringe verschillen tusschen nagebootst en erkend merk opmerkt.