Berengarius ii

betekenis & definitie

Koning van Italië, neef des vorigen (950—964); hij volgde in 925 zijn vader op als markgraaf van Ivrea ; om zich voor de wraakzucht van den op hem fel verbitterden Hugo van Nedor-Bourgondië, den oom van Villa, zijn gemalin, te beveiligen’ vluchtte hij naar keizer Otto I (940), met wiens hulp hij Hugo en diens zoon Lotharius van den troon zocht te berooven ; na den dood van Lotharius (950), wilde hij diens 19-jarige weduwe Adelheid (zie Adelheid de Heilige, dl. 1 pag. 1105) met zijn zoon Adalbert doen huwen, om daardoor de Bourgondiërs op zijn hand te krijgen; Adelheid weigerde dit en riep, toen B. pogingen deed haar te dwingen, de hulp van keizer Otto I in, die in 951 zelf met haar huwde en B., die zich met zijn zoon in 950 tot koning van Italië had laten kronen, dwong Verona en Friaul aan hem af te staan en voor zijn overig gebied Duitschland's opperheerschappij te erkennen (952) Op B.’s pogingen om Midden-Italie te vermeesteren, riep paus Johannes XII den duhschen keizer in 961 ten tweeden male naar Italië, B.werd gevangen genomen (964 en gevankelijk naar Bamberg gevoerd, in welke stad hij in 966 stierf.