(Theologie) Het leerstuk der vernietiging van de ziel des zondaars na den dood. Krachtige verdedigers dezer leer waren, omstreeks het midden der 19de eeuw, de amerikaansche godgeleerden Henri Grew en Charles F.
Hudson; zij leeraarden: de onsterfelijkheid is voorwaardelijk, en is slechts voor hem die in Jezus Christus gelooft; de tweede dood, waarvan de Schrift spreekt, en die volkomen vernietiging der ziel beteekent, ondergaan degenen die een bewust ongeloof hebben beleden en daarin hebben volhard, en degenen die zonder berouwbetooning in hunne zonden zijn gestorven. — Deze leer werd, als in duidelijke tegenspraak met den Bijbel, door de orthodox-kerkelijke richtingen volkomen verworpen; door enkele moderne richtingen werd zij aanvaard, doch de leer der ontkoming aan deze vernietiging naar aller bijzondere opvatting gewijzigd. Zoo stellen de Christadelphen den doop door onderdompeling als voorwaarde der onsterfelijkheid. Het aantal der belijders van A. in Amerika wordt op 100.000 geschat; ook in Engeland telt A. vele aanhangers; in 1876 richtte White het Voorwaardelijke Onsterfelijkheidsgenootschap (Conditional immortality Association) op, dat vele geschriften ter verdediging en verbreiding dezer leer uitgaf.
