Koning van Lydië, zoon van Sadyattes, van de dynastie der Mermnaden; het tijdperk zijner regeering wordt verschillend opgegeven, doch schijnt in elk geval besloten te zijn tusschen 618 en 559 vóór Chr.; hij zette een door zijn vader aangevangen oorlog tegen Milete voort; hij haalde zich daarbij echter de wraakzucht der godin Athene op den hals door een aan haar gewijden tempel te verbranden. Zij bracht een ziekte over hem, waarvan hij niet genas, alvorens hij twee nieuwe tempels opgericht had.
Later geraakte hij in oorlog met den Medischen koning Cyaxares I. Als oorzaak van dezen oorlog geeft Herodotus het volgende op. Cyaxares had de Scythen, die onder zijn bescherming stonden, en die hij gebruikte om de nieuw in dienst getreden soldaten uit de rijkere standen in den wapenhandel te oefenen, beleedigd en bespot, toen zij eens van eene jacht met ledige handen terugkeerden; de Scythen slachtten toen kort daarop een der aan hunne zorg toevertrouwde jongelingen, en zetten het lijk, als wildbraad toebereid, den koning voor, namen daarop de vlucht naar de Lydische hoofdstad Sardes, en riepen de bescherming in van Alyattes II, die dan ook weigerde hen uit te leveren, waarvan een oorlog het gevolg was. In het zesde jaar van dezen oorlog stonden beide partijen tegenover elkander, gereed tot een beslissenden slag, die weldra een aanvang nam. Maar in het hevigste des gevechts verdonkerde plotseling de hemel tengevolge eener zonsverduistering (volgens Herodotus door Thales van Milete reeds van te voren aangekondigd); door een panischen schrik getroffen staakten beide partijen den strijd en kort daarop kwam door bemiddeling van Nabopolassar, -regent van Babel, en Syennesis, koning van Cilicië, de vrede tot stand, terwijl Cyaxares zijn oudsten zoon, Astyages, aan de dochter van Alyattes, Aryènis, uithuwelijkte, uit welken echt Cyaxares II (Darius de Mediër volgens den Bijbel) werd geboren. Alyattes werd opgevolgd door zijn zoon Croesus.
