Op eenige plaatsen, o.a. bij Tolfa, komt een steen voor, Aluinsteen of Aluniet genaamd, van de formule KSO4 + Al2SO12 + 2H6Al2O6 een verbinding met overvloed van aluinaardehydraat, waaruit een hoog geschatte aluin, de roomsche aluin, wordt verkregen. Men verhit den aluinsteen in ovens, totdat er zwaveligzuuranhydrid ontwikkeld wordt, laat de gegloeide massa in hoopen onder gedurige bevochtiging gedurende maanden aan de lucht staan, en behandelt het terugblijvende met warm water, waarin, met achterlating van aluinaarde, de neutrale aluin wordt opgelost.
Door het verdampen der oplossing verkrijgt men deze in teerlingen gekristalliseerd, welke gewoonlijk door mechanisch bijgemengd ijzeroxyd roodachtig gekleurd zijn. De oxyd doet voor het gebruik van aluin in de ververijen geen nadeel, dewijl het bij het oplossen van de aluin onopgelost terugblijft, en de roomsche aluin is juist daarom meer waard dan de gewone, dewijl zij geen oplosbaar ijzeroxyd bevat en minder sterk zure eigenschappen heeft.Giet men in eene kokende aluinoplossing koolzure potassa dan bewerkt iedere druppel een neerslag van basisch zwavelzure aluinaarde, die bij het omschudden weder opgelost wordt. Gaat men voort met bijvoegen van koolzure potassa, dan zet zich spoedig een korrelige neerslag af, die bij het omroeren niet weder wordt opgelost; men noemt deze onoplosbare aluin, en deze bezit dezelfde samenstelling als de aluinsteen.
