Alfred friedtmann

betekenis & definitie

Duitsch dichter, geb. 26 Oct. 1845 te Frankfurt a/d Main, was loonarbeider, maakte zich door ingespannen zelfstudie allerlei kundigheden eigen, promoveerde in 1870 in de philosophie, en vestigde zich in 1886 te Berlijn. Hij gaf een groot aantal epische en lyrische dichtwerken in het licht, benevens tal van novellen, als: Kirchenraub en Falsche Freundschaft (1887 ; in Reclams „Universalbibliothek“), verder: Der Todesring. Der Venusdurchgang (twee novellen, 1888), Erlaubt und Unerlaubt (novellen 1886). Hieroglyphen des Lebens (Lpz. 1891), Der letzte Schusz. Der Henker von Bologna. Ein Kind zeiner Zeit, drie novellen v 1892; in Reelams „Universalbibliothek”), Russische Rache. Der neue \Aktäon (1894), Fundgruben, Einaktige Novellen (Berl. 1896); van zijn overige werken moeten vermeld: het treurspel: Don Juans letztes Liebesabenteuer (Lpz. 1881), de roman Zivei Ehen (Berl. 1887), Schnell reich (1891), Die Danaïden (1892), Die Heckenrose (1893), Die Zuverlässigen (1897).