Een microverzekering is een soort miniverzekering voor mensen in ontwikkelingslanden. Het is nog een beginnend concept, waar steeds meer belangstelling voor is in ontwikkelingslanden. Microverzekeringen worden opgezet door lokale NGO’s (niet-gouvernementele organisaties).
Deze verzekering kan in twee organisatievormen worden verdeeld. De eerste vorm is de onderlinge verzekering. Deze vorm wordt in groepsverband opgericht. Een groep mensen met dezelfde achtergrond (denk hierbij een groep herders of een groep vissers) heeft één gezamenlijke pot waaruit ze eventuele materiële schade of letsel vergoeden. De deelnemers bepalen zelf de verzekeringsvoorwaarden, de premie en beslissen over de hoogte van de toegewezen uitkeringen. Dit zorgt voor relatief lage premies en uitkeringen. Omdat de deelnemers elkaar kennen, waarschuwen ze elkaar voor risicovol gedrag, zodat er uiteindelijk minder uitkeringen toegekend hoeven te worden.
De herverzekerde verzekering is een andere organisatievorm. Hierbij is de verzekering verzekerd tegen het risico om te moeten uitkeren bij schade. Deze vorm wordt alleen uitgevoerd wanneer het als noodzakelijk beschouwd wordt, zoals bij een misoogst. In dit geval is iedereen uit dezelfde groep tegelijkertijd getroffen en heeft hun eigen verzekering niet genoeg geld om alle schade te kunnen vergoeden.
Bij een microverzekering wordt er onderscheid gemaakt tussen drie categorieën: misoogst, ziekte en overlijden.
