SPIJTIG

betekenis & definitie

SPIJTIG - bn. bw. (-er, -st), SPIJTIGLIJK, bw. verdrietig, onaangenaam, hinderlijk: het is spijtig;

— bits, vinnig : eeri spijtig antwoord; spijtige woorden; iem. spijtig bejegenen, wrevelig. SPIJTIGHEID, v. bitsheid; toorn.