Wat is de betekenis van spijtig?

spijtig - Bijvoeglijk naamwoord 1. wat betreurenswaardig is ♢ Dit was spijtig genoeg. Woordherkomst Afleiding van spijt met het achtervoegsel -ig.

spijtig - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: spij-tig 1. wat je betreurt ♢ ik vind het spijtig dat we verloren hebben Bijvoeglijk naamwoord: spij-tig ... is spijtiger dan ... het spijtigst...

jammer

adj. & adv., spitich, sneu.

...

bn. bw. (-er, -st), 1. (inz. Zuidn.) betreurenswaardig, teleurstellend, jammer: ik vind het erg spijtig; 2. geërgerd, ontstemd, geprikkeld, boos : hij wist zelf niet of hij blij moest zijn of spijtig; — door wrevel bits : een spijtig antwoord; spijtige woorden ; iem. spijtig bejegenen ; 3. (Zuidn.) droevig, bedroefd, verdrietig : wees...

bn., bw. (verdrietig, onaangenaam): een spijtig antwoord, d. i. bits, vinnig, wrevelig; het is spijtig, dat.

('spijtech) bn. en bw. (-er, -st) 1. onvriendelijk, wrevelig : een antwoord; iemand bejegenen. Syn.→bijtend. 2. verdrietig. 3. onaangenaam : het is -.

bn. en bw. (-er, -st), 1. betreurenswaardig, teleurstellend, jammer: ik vind het erg -. 2. verdrietig: wees er niet — om.