(onthoofdde, heeft onthoofd), iem. het hoofd afslaan met zwaard of bijl, inz. als gerechtelijke strafoefening: Karel I werd in 1649 onthoofd; (verlosk.) onthersenen, zie aldaar. ONTHOOFDING, v. het onthoofden.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
