Luim v. (-en), veranderlijke gemoedsgesteldheid, waarin men dikwijls spoedig van opgeruimdheid tot treurigheid enz. overgaat; vlaag (van vroolijkheid of verdriet): goede luim, kwade of slechte luim; (fig.) op zijne luim liggen, bespieden, beloeren, op de loer liggen. LUIMPJE, o. (-s).
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
