Vroeger van aver tot aver, eigenlijk van nakomeling tot nakomeling, oan geslacht tot geslacht, van a tot z, door en door. Toen dit niet meer begrepen werd, maakte men ervan: Van haver tot haver, en toen van haver tot gort.
Aver is een stamverwant van af, drukt een verwijdering uit, een later komen, en dus nakomeling; in oudere germ. talen vindt men het woord ook. V. Man der, Leven d. Schilders 184 c: „Die van zyn Vader en Moeders sijde is van haver t’haver (so men seght) uyt de Const ghesproten.” In ’t mnl. heeft men nog een ww. averen, van dit aver gevormd met bet.: achteruitbrengen, bederven. In België kent men nog de uitdrukking Van avers t’avers, van avels t'avels = van de gemeene hoop (Loquela 8, 15).
